Η Ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας από τους μηχανισμούς ψυχολογικής άμυνας. Ένα άτομο μπορεί να επιλέξει αυτή τη στρατηγική (πάντα ασυνείδητα), όταν βρίσκεται δίπλα σε κάποιον που έχει την απόλυτη ΕΞΟΥΣΙΑ και μια τεράστια ΔΥΝΑΜΗ απέναντί του.
Ως επιτιθέμενος μπορεί να θεωρείται:
Μια αυστηρή μητέρα για το παιδί της
Ένας αυταρχικός άνδρας για τη γυναικά του
Ένα αφεντικό για το προσωπικό του
Αρχικά το θύμα προσπαθεί να αντισταθεί στην επιθετικότητα του θύτη. Αργότερα όμως συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να νικήσει τον εχθρό και παίρνει την πλευρά του. Με αυτόν τον τρόπο ‘γλιτώνει’ τη σύγχυσή του σχετικά με την αφόρητη συμπεριφορά του επιτιθέμενου. Και έπειτα αρχίζει να πιστεύει πως έχει ίδιες επιθυμίες με αυτόν.
Έτσι μια γυναικά μπορεί να δικαιολογεί τον τυραννικό σύζυγό της λέγοντας ότι είναι δίκαια βίαιος και ότι εν μέρει και η ίδια αναζητάει την επιθετική του πλευρά.
Ο συνδυασμός (επιθετικότητα + φροντίδα) είναι εξαιρετικά παραπλανητικός. Η επικοινωνία σε μια τέτοια σχέση συνήθως συμπεριλαμβάνει πολύ δυνατά και αντιφατικά συναισθήματα έλξης, φόβου, απόλαυσης, μίσους, τρυφερότητας, θυμού, ανακούφισης κτλ.
Όταν η ταυτοποίηση με τον επιτιθέμενο γίνεται για χρόνια, συμβαίνουν αλλαγές στη δομή της προσωπικότητας και τότε το θύμα μπορεί να αναπτύξει κάποιες μαζοχιστικές πεποιθήσεις τύπου «όπου δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει αγάπη».
Comments